اثر تغییرات وابسته به زمان در پاسخ گشادشدگی آئورت سینه ای به کوئرستین در مدل تجربی دیابت قندی در موش صحرایی

مقدمه و هدف: بیماری های قلبی عروقی در زمره شایع ترین عوارض ناشی از بیماری متابولیک دیابت قندی به ویژه در درازمدت محسوب می شوند. با توجه به این موضوع که در دیابت قندی با گذشت زمان پاسخگویی عروقی به مواد وازواکتیو تغییر می یابد لذا در تحقیق حاضر اثر تغییرات وابسته به زمان در آئورت سینه ای در مدل تجربی دیابت قندی در بروز پاسخ گشادشدگی عروقی فلاونویید کوئرستین در موش صحرایی نر مورد ارزیابی قرار گرفت.   روش بررسی : برای این منظور، موش های صحرایی نر از نژاد ویستار به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. برای دیابتی نمودن حیوانات از داروی استرپتوزوتوسین (stz) به طور داخل صفاقی استفاده شد. میزان وزن و گلوکز سرم حیوانات در هفته قبل بررسی و در طی هفته های دوم، چهارم و هشتم پس از بررسی اندازه گیری شد. به علاوه ثبت پاسخگویی انقباضی حلقه های آئورت سینه ای به کلرور پتاسیم و نورآدرنالین و پاسخ شل شدگی نمونه ها به کوئرستین به صورت وابسته به غلظت پس از گذشت یک و دو ماه انجام پذیرفت.   نتایج: پس از گذشت 4 و 8 هفته، اضافه نمودن فلاونویید کوئرستین از غلظت های 1/0 میکرومولار تا 1 میلی مولار به طور معنی دار موجب ایجاد یک پاسخ شل شدگی وابسته به دوز در حلقه های پیش منقبض شده با نورآدرنالین و کلرور پتاسیم در هر دو گروه کنترل و دیابتی گردید. همچنین پاسخگویی شل شدگی القا شده بر اثر کوئرستین در هفته هشتم در گروه دیابتی به طور معنی دار کمتر از نتایج همین گروه در هفته چهارم بود. نتیجه گیری: به طور کلی می توان گفت که اثرات گشادکنندگی عروقی فلاونویید کوئرستین در مدل تجربی دیابت قندی با گذشت زمان کاهش می یابد.